Ocena dostępności świadczeń zdrowotnych
Na podstawie otrzymanych informacji od konsultantów wojewódzkich należy z satysfakcją odnotować, że dostępność do świadczeń medycznych jest dość dobra. Bardziej szczegółowa analiza dostępnych danych z NFZ pozwala zauważyć, że dostęp doświadczeń w tej dziedzinie jest jednak mocno zróżnicowany. Zależy to od regionu, różnego poziomu ośrodków, zaplecza kadrowego oraz wyposażenia. Należy zaznaczyć, że oczekiwania pacjentów na świadczenia zdrowotne realizowane w ramach hospitalizacji wahają się od kilku miesięcy, do ok. 3 lat. Tradycyjnie najdłuższy czas oczekiwania jest na zabiegi operacyjne w zakresie wad wrodzonych ucha oraz zaawansowanych problemów rynologicznych, w których niekiedy liczne wcześniejsze operacje nie przyniosły spodziewanych efektów. Lepsza jest dostępność wynikająca z danych raportowanych przez NFZ w zakresie świadczeń ambulatoryjnych. Wynika to w znacznym stopniu z dość dobrze rozwiniętej bazy w zakresie niepublicznej służby zdrowia posiadającej zawarte kontrakty z NFZ. Generalna ocena poziomu obecnych kontraktów wskazuje, że są one zbyt małe co generuje systematycznie nadwykonania. Niezwykle istotnym problemem, który stoi przed całym środowiskiem terapeutów oraz pacjentów, jest rzetelna wycena świadczeń w zakresie hospitalizacji oraz dopracowanie świadczeń w zakresie wprowadzonych jednorodnych grup pacjentów (JGP) w zakresie opieki ambulatoryjnej. Za jedno z zadań należy uznać rozpoczęcie prac nad wyceną kosztów poszczególnych świadczeń na poziomie ośrodków uniwersyteckich, wojewódzkich, powiatowych i niektórych rejonowych. Powinno to być podstawa do negocjacji z Narodowym Funduszem Zdrowia. Powyższa informacja jest sumaryczną odpowiedzią powstałą na podstawie przesłanych informacji przez konsultantów wojewódzkich. Ocena generalna obejmuje dostęp do świadczeń w trybie ambulatoryjnym, w tym nagłym oraz w zakresie świadczeń szpitalnych, których liczba świadczeń przez podmioty publiczne ciągle rośnie. Nie jest znana, ale należy ją ocenić jako bardzo znaczącą i ciągle rosnącą liczba świadczeń ambulatoryjnych oraz zabiegowych udzielanych przez bardzo dużo podmiotów niepublicznych.
Najczęstsze problemy zgłaszane przez środowisko w tym zakresie odnoszą się do następujących kwestii:
- zbyt niskich obecnie kontraktów z NFZ, co wydłuża dostęp do świadczeń w zdecydowanej większości ośrodków;
- braku dostatecznego zabezpieczenia w warunkach ostrodyżurowych, co wynika z nie w pełni wywiązywania się ze swoich obowiązków świadczeń całodobowych w zakresie POZ;
- potrzeby sprecyzowania problemów nagłych wymagających przyjęć w trybie nagłym na ostrym dyżurze, który nie może być zamieniany w jeszcze jedną poradnię usług nie kwalifikujących się jako nagłe w formie niewielkiej odpłatności. Ograniczyłoby to obecna tendencję zbyt łatwego korzystania z formuły „ostrego dyżuru”
- obserwowane jest nierównomierne zabezpieczenie świadczenia usług w województwie świętokrzyskim, warmińsko-mazurskim, pomorskim i dolnośląskim.
W podsumowaniu należy podkreślić, że obserwujemy dobrą tolerancję będącą odzwierciedleniem skrócenia pobytu chorych w klinikach i oddziałach szpitalnych. W znacznym zakresie jest poprawiana i doposażona baza kliniczna. Wychodzi to naprzeciw istniejącemu popytowi na usługi otorynolaryngologiczne w naszym kraju. Jak już wspomniano wcześniej problemem jest poziom podpisywanych kontraktów oraz nierównomierne rozłożenie specjalistycznej kadry, skupionej w dużych aglomeracjach miejskich, w ośrodkach uniwersyteckich.